Technische uitdagingen

Als je me vraagt wat ik echt interessant vind, is het de uitdaging in mijn werk. Een voorbeeld hiervan is de indeling van de motorkamer. Je moet als naval architect hierbij rekening houden met het concept, het gewicht, het zwaartepunt en de ruimtelijke indeling. Wat ik dan het mooiste vind, als ik aan het begin van een project het idee heb dat het eigenlijk nooit gaat passen. En dat dan uiteindelijk blijkt dat ik zelfs nog plek over heb. Het is dan net of alle stukjes van een puzzel op z’n plek vallen.

Wat ook wel heel gaaf is, is wanneer een detail berekening de bevestiging geeft dat ik met mijn basisinschatting juist zat. Zo hadden we laatst een simpele berekening gemaakt van een casco gewicht. Nu een paar maanden later blijkt het maar een paar kilo af te wijken van het gewicht van het snijpakket. Een goede basisinschatting maken is een gevoel dat je moet ontwikkelen.

Mijn werk is heel gevarieerd, ten opzichte van werken bij een groot bureau. Zo werkte ik vanmorgen aan het opzetten van FEM berekening van een 115ft aluminium jacht, met een snelheid van 55 knopen. En werk ik vanmiddag aan het ontwerp van een rompvorm van een 50ft jacht, met een snelheid van 16 knopen.

Bij grote bedrijven maak je bijvoorbeeld maar één keer per drie jaar een rompontwerp en strook je deze gedurende een project. Wanneer je werkt aan kleinere schepen, maak je bijvoorbeeld wel zes keer per jaar een rompontwerp, zoals hier bij Studio Delta.

We zien hier ook alle kanten van het vak, doordat we zo integraal met het scheepsontwerp bezig zijn. We kijken altijd een paar stappen vooruit, naar de gevolgen voor het werk in de volgde fase, die ook door mij of door een collega gedaan wordt. En natuurlijk ook naar de bouw en het jacht in gebruik. Het vraagt wel om inzicht, je wilt jezelf en je collega’s niet in de knel werken.